Muhammed Peygamber: Tüm Yaratılış İçin Bir Rahmet
- إِنَّ فِي هَذَا لَبَلَاغًا لِّقَوْمٍ عَابِدِينَ
- وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِينَ
‘Şüphesiz bu [Kur'an'da] kulluk eden bir topluluk için bildiri vardır. Biz seni [ey Muhammed] ancak alemlere rahmet olarak gönderdik.’ (Kuran: 21:106-107 )
Allah'ın Elçisi, cesaret ve yiğitlik bakımından diğerlerinden üstün olduğu gibi, insanların en nazikiydi. Son derece iyi kalpli olduğundan, en ufak bir insanlık dışılık belirtisinde gözleri yaşlarla doldu.
Peygamber'in eşi Aişe, Resûlullah'ın şöyle buyurduğunu rivayet eder:
Allah lütufkârdır, lütfu sever, lütfu verir ki, şiddete bahşetmez ve ondan (iyilikten) başkasına bahşetmez. -Müslüman
Müminlere Rahmet
Peygamber'in mü'minlere karşı şefkati son derece idi. Kuran, merhametini şu ayette tarif eder:
- لَقَدْ جَاءكُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَيَيُْمَبَ َرِيصٌ
"Andolsun, size kendi içinizden bir Peygamber geldi. Çektiğiniz sıkıntı ona ağır gelir, sizinle [yani hidayetinizle] ilgilenir ve müminlere karşı şefkatli ve merhametlidir." (Kuran: 9:128 )
Sa'd bin Ubâde bir gün hastalandı, Rasûlullah onu evinde ziyaret etti. Sadık Sahabesini acınacak halde görünce gözyaşlarına boğuldu. Sonra: "Allah, gözyaşından ve kederden dolayı cezalandırmaz, ancak bundan dolayı ceza verir" dedi ve dilini işaret etti. (Buhari)
Düşmanlarına Bir Merhamet
Bedir savaşında esir alınan esirler, onun en azılı düşmanları arasındaydı. Yine de, onlara en iyi tedavinin verildiğinden emin oldu. Aralarında ateşli bir konuşmacı olan ve Peygamber'i kınayan Süheyl bin Amr da vardı. Peygamber'in en yakın arkadaşlarından Ömer, konuşmalarında bu kadar aşağılık olmasın diye alt dişlerinden ikisinin çekilmesini önerdi. Peygamber: "Bunu yapsaydım, Allah'ın elçisi olmama rağmen, kıyamet gününde Allah beni mahvederdi" buyurdu. (Hadis)
Mekke'de kavmi ona her türlü eziyeti çektirmiş, sonunda Medine'ye hicret etmeye zorlamış, sonra da ona beş yıl savaş açmıştır. Ancak peygamberliğinin yirmibirinci yılında Mekke'yi kan dökmeden fethedince, kendileri hakkında hükmünü bekleyen Mekkeli kâfirlere: "Size nasıl davranmamı beklersiniz?" diye sordu. Oybirliğiyle cevap verdiler: "Sen asilsin, asil birinin oğlusun." Kararını onlara bildirdi: "Serbest olabilirsiniz! Bugün size bir kınama olmayacak, Allah sizi bağışlasın."
Kadınlara Bir Merhamet
Peygamberimiz de kadınlara karşı çok şefkatli ve şefkatliydi. O dönemde kadınlara çok kötü davranılırdı. Peygamber onlara toplumdaki erkekler kadar şeref ve haysiyet verdi. Ömer şöyle dedi: "Biz Mekke'deyken kadınlara pek itibar etmezdik, ancak Medine'de onlara daha iyi muamele edilirdi. Resulullah (s.a.v.) kadınların haklarını, onların konumlarını ve durumlarını iyileştiren sözleri ve emirleriyle tesis etti."
Çocuklara Bir Merhamet
Allah Resûlü özellikle çocuklara karşı şefkatliydi. Ağlayan bir çocuk gördüğünde yanına oturur ve duygularını paylaşırdı. Bir annenin acısını çocuğu için annenin kendisinden daha çok hissetti. Bir keresinde şöyle dedi: "Namaz kılıyorum ve uzatmak istiyorum. Ancak, bir çocuğun ağlamasını duyuyorum ve annenin hissettiği endişe için duayı yarıda kesiyorum." (Buhari)
Çocukları kucağına alıp kucaklardı. Bir keresinde çok sevdiği torunları Hasan ve Hüseyin'e sarılıyordu ki Aqrah bin Haabis ona 'On çocuğum var' demişti. Şimdiye kadar hiçbirini öpmedim.' Allah Resulü, "Başkalarına acımayan, acımaz" buyurdu. (Buhari ve Müslim) Bir başka rivayete göre de: "Allah sizden merhamet duygusunu giderdiyse ben sizin için ne yapabilirim?" dedi. (Tirmizi)
Hayvanlara Bir Merhamet
Merhameti sadece insanları değil, hayvanları da kapsıyordu.
Peygamber, ashabına akılsız yaratıkları aç veya susuz bırakmalarını, onları rahatsız etmelerini veya aşırı yüklemelerini yasaklamıştır. İyiliğin ve onları rahatlatmanın, insanı Allah'a yaklaştıran değerli davranışlar olduğunu övdü. Ebu Hureyre Peygamber'in şöyle buyurduğunu rivayet ediyor: "Susamış bir yolcu yolda bir kuyu gördü. Kuyuya girdi ve çıkınca susuzluktan çamur yalayan bir köpek gördü. Adam, köpeğin de onun kadar susadığını anladı. Onun gibi yine kuyuya girdi, deri çorabını suyla doldurdu ve onu dişleriyle tutarak dışarı çıkardı.Böylece köpeğin susuzluğunu giderdi.Allah bu iyiliğinden razı oldu ve onun günahlarını bağışladı. " Sahabeler: "Ey Allah'ın Resulü, hayvanlarda ve yabanıl hayvanlarda da ceza var mı?" diye sordular. Peygamber cevap verdi: "
Abdullah bin Ömer, Peygamber'in şöyle buyurduğunu nakleder: "Bir kadın, kedisinden yiyecek ve su alıkoyduğu ve kedinin açlığını solucan ve böcek yiyerek tatmin etmesi için onu serbest bırakmayı reddettiği için cehenneme atıldı. "
Bir seferden döndüklerinde, birkaç sahabe, bir kuşun civcivlerini okşamak için yuvalarından aldılar. Anne kuş geri dönmüş ve civcivlerini yuvada bulamayınca cıyaklayarak etrafta uçuşmaya başlamış. Durumu haber alan Allah Resûlü çok kızdı ve civcivlerin yuvaya geri konulmasını emretti. (Ebu Davud)
Çözüm
Allah Resulü'nün her türlü canlıya olan sevgisi ve şefkati, günümüz "hümanistlerinin" iddia ettiği türden değildi. Sevgisinde ve şefkatinde samimi ve dengeliydi. Diğer insanlardan daha merhametliydi. O, tüm varlıkların yaratıcısı ve rızkını sağlayan Allah'ın, şuurlu varlıkların -insan ve cinlerin- hidayeti ve saadeti ve varlığın uyumu için yetiştirdiği bir Peygamberdi. Dolayısıyla kendisi için değil, başkaları için yaşadı; o bütün alemlere bir rahmettir.
